දකුණේ සෙනෙහස - මිනිස්කම රැගෙන උතුරේ රණවිරුවන් වෙත ගිය සහෝදරත්වයේ දුම්රිය චාරිකාව

අපි මාතර දුම්රිය ස්ථානයට ළඟාවන විට පාන්දර පහට පමණ විය. මාතර දුම්රිය ස්ථානයේ වෙනදාටවඩා වැඩි කලබල ස්වරූපයක් ගෙන තිබිණි.
එහි පළමු වේදිකාවේ නවතා තිබූ දුම්රිය සිංහ කොඩි හා විශාල බැනර් එල්ලා තිබිණි. එම බැනර්වල සටහන් වී තිබුණේ දකුණේ සිට උතුරට ආධාරත් හා ආදරයත් රැගෙන යන සහෝදරත්වයේ දුම්රිය” යනුවෙනි.
මානෙල් මල් ව්‍යාපාරය හා දේශහිතතෙෂී ජාතික ව්‍යාපාරය එක්ව සංවිධානය කරන සහෝදරත්වයේ දුම්රියට ජනතාව විශාල වශයෙන් ආධාර ලබාදී තිබුණි.
මාතර දුම්රිය ස්ථානයේ පළමු වේදිකාවේ නවතා තිබූ සහෝදරත්වයේ දුම්රියේ බඩු පෙට්ටි දෙක ජනතාව ලබාදී තිබූ ආධාරවලින් පිරි තිබිණි.
උතුර මුදාගැනීමෙ මානුෂීය මෙහෙයුමේ රටවෙනුවෙන් සටන්වදින විරෝදාර රණවිරුවන් හට ජාතියේම ප‍්‍රණාමය ද මේ ආධාර සමඟ උතුරට යනවාට සැක නැත.
ප‍්‍රභාකරන්ගේ තර්ජනවලින් පීඩාවට පත් දෙමළ ජනතාව ඉන් මිදී දකුණට පැමිණෙන්නේ දකුණේ ජනතාවගේ පිළිසරණ පතාය. එහිදී දකුණේ වැසියන් ලෙස අප සැවොම ඔවුන්ට සහෝදරත්වයේ දෑත් දිගු කර ඔවුන්ව රැක බලා ගැනීමේ වගකීමද පැවරී ඇත.
ඒ මේ ශ‍්‍රී ලංකා දේශය අප හැමගේ මවුබිම නිසාය.
සහෝදරත්වයේ දුම්රිය මාතර දුම්රිය ස්ථානයෙන් පිටත්වන්නට මත්තෙන් සර්ව ආගමික වතාවත් කර පිරිත් සජ්ජායනා මැද මැදවච්චිය බලා ගමන් ඇරඹීය.
ඉන් පසුව අපට දැක ගන්නට ලැබුණේ සහෝදරත්වයේ දුම්රිය නැරඹීම සඳහා අතිවිශාල ජනතාවක් දුම්රිය මාර්ගය දපෙස රැස්ව සිට දුම්රියට අත වැනීමය. ඒ ඔවුන්ට මැදවච්චියට යාමට නොහැකි වුණත් ඔවුන්ගේ මනුෂ්‍යත්වය හා සෙනෙහස පුදකිරීමට ය.

ජනතාව ආධාර ලබා දුන් අයුරු
අපි ගමන් අරඹා පැයකට පමණ පසු ගාල්ල දුම්රිය ස්ථානයට ළගාවීමු. එහිදී අප දුම්රිය පැමිණෙන මොහොතේ පිරිත් දේශනාවකින් හා සිංහ කොඩි ලෙලවමින් ගාලු ජනතාව පිළිගත්හ. ගාල්ල දුම්රිය ස්ථානයට විශාල ආධාර තොගයක් ලැබීතිබිණි.
එය සහෝදරත්වයේ දුම්රියට පටවන අතර තුර අපි ජනතාවගේ උද්යෝගය දෙස බලා සිටියෙමු. සෙනග අතරෙන් මතුවූ අවුරුදු හැට පහක් පමණ වන මවක මගෙන් මෙවැන්නක් ඇසිණි. පුතේ මේ කෝච්චිය කොච්චර වෙලා ඉන්නවාද ? තව පැය භාගයක් පමණ මගේ පිළිතුර විය.
ඉන්න මම මොනවාහරි අරන් එන්නම් කියා ඇය කඩිසර ගමනින් ගාලු දුම්රිය ස්ථානයේ වෙළෙඳ සල වෙත දිවගියාය. නැවත ඇය පැමිණියේ සබන් කැට දෙකක් සහ පැනඩෝල් පෙට්ටියක්ද අතැතිවය. ඒ උතුරේ වීරෝදාර රණවිරුවන් වෙනුවෙන් දකුණේ අම්මාවරුන්ගේ හද පතුළේ තිබෙන අසීමිත සෙනෙහස කෙතරම්දැයි කියාපෑමට තවත් උදාහරණ අවශ්‍ය නැත.
මේ දුම්රියේ ගෙනයනු ලබන්නේ ජනතාව ලබාදුන් අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ පමණක් නොවේ. දකුණේ ජනතාවගේ ආදරය, සෙනෙහස මනුෂ්‍යකම සියල්ලම කැටිකරගෙන යන දුම්රියෙකැයි මට සිතුණි. ගාල්ල දුම්රිය ස්ථානයෙන් පිටත්ව අපි නැවත මැදවච්චිය සඳහා ගමන් ඇරඹුවෙමු.
අම්බලන්ගොඩ දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණෙන අපි නැවත මැදවච්චිය සඳහා ගමන් ඇරැඹුවෙමු. අම්බලන්ගොඩ දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණෙන විට දකුණු පළාත් මහ ඇමැති ෂාන් විජේලාල් ද සිල්වා මහතා පෙරටු කරගත් විශාල ජනතාවක් සිය ආධාර ලබාදීමට පැමිණි සිටියහ. මෙයට දිනමිණ පුවත්පතේ කර්තෘ මහින්ද අබේසුන්දර මහතා ද සහභාගිවීම විශේෂත්වයකි.
“සහෝදරත්වයේ දුම්රිය” කළුතර දුම්රිය ස්තානයට පැමිණෙන විට පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍ර නන්දන ගුණතිලක මහතා සමඟ විශාල පිරිසක් හා මහා සංඝරත්නය වැඩමකර තිබිණි. පාසල් ළමයින්ද මේ උදාරතර වැඩසටහනට ඉතාම උද්යෝගයෙන් සහභාගිවීම අනාගතය පිළිබඳ හොඳ පූර්වාදර්ශයකි.
උතුරේ මානුෂීය මෙහෙයුම් ක‍්‍රියාත්මක කර පුනරින් බලය අල්ලා අලිමංකඩ දෙසට බලය විහිදුවමින් සිටින වීරෝදාර රණවිරුවන් දිරිගැන්වීමට ශ‍්‍රී ලාංකිකයන් වශයෙන් අප කාගේත් වගකීමය.
එම ජාතික අවශ්‍යතාව හඳුනාගෙන මානෙල් මල් ව්‍යාපාරය පෙරටුකරගෙන අනෙක් දේශපෙ‍්‍ර්මී බලවේග එක පෙරමුණකට ගෙන මේ කරන සද්කි‍්‍රයාව අප කවුරුත් අගයකළ යුතුය. මුදල් පසු පස දුවන සමාජයක මානෙල් මල් ව්‍යාපාරයේ සාමාජිකයන් විශාල වශයෙන් කැපකිරීම් කරමින් “සහෝදරත්වයේ දුම්රිය” මැදවච්චිය බලා ධාවනය කිරීමේ වැඩ පිළිවෙළ ඇරැඹූහ.
ඒ වගේම යුද්ධය නිසා පීඩාවට පත් අපේම රටේ අපේම සහෝදරයන්ට අබමල් රේණුවක හෝ උපකාර කිරීම දීර්ඝ සංස්කෘතියක් ඇති අපට කියාදිය යුතු නැත. එසේ හෙයින් මේ උදාරතර වැඩසටහනට ජනතාවගෙන් පාට පක්ෂ භේදයකින් තොරව විශාල සහයක් ලැබිණි.
කළුතර දුම්රිය ස්ථානයෙන් පිටත් වූ සහෝදරත්වයෙන් දුම්රිය මොරටුව දුම්රිය ස්ථානයෙන් ආධාර ලබාගෙන කොළඹ කොටුව දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණ පළමු දිනයේ නිමාව සනිටුහන් කෙරිණි.
ඒ වන විටත් කොළඹ කොටුව දුම්රිය ස්ථානය වෙත විශාල වශයෙන් ආධාර ගෙන ඒමට ජනතාව අමතක නොකළහ. කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශයෙන් රණවිරුවන්ට අවශ්‍ය උපකරණ ලබාදුන් අතර, හෙළ උරුමය ද විශාල ආධාර තොගයක් ලබාදුන්නේය.
පසුදින උදෑසන කොළඹ කොටුව දුම්රියපළෙන් මැදවච්චිය බලා සහෝදරත්වයේ දුම්රිය ධාවනය කිරීම සඳහා උත්සවයක්ද පැවැත්විණි. එයට කලාකරුවන්, දේශපාලන අරමුණුවලින් බැහැරව මේ ජාතික සද්කර්තව්‍යයට උරදීම සිදු විය. සඳහාය.
සර්ව ආගමික වතාවත්වලින් පසු මැදවච්චිය බලා ධාවනය ඇරඹූ උතුර දකුණ සිදුකරන සහෝදරත්වයේ දුම්රියට ගම්පහ, වේයන්ගොඩ, පොල්ගහවෙල, කුරුණෑගල මහව හන්දිය දුම්රිය ස්ථානවලින් විශාල ආධාර තොගයක් ලැබිණි.
ඊට අමතරව පාසල් සිසුන් හා තරුණ තරුණියන් විරෝදාර රණවිරුවන්ට ලියූ නිසදැස්, කලානිර්මාණද ලබාදීමට අමතක කළේ නෑ. ඒ සෑම නිර්මාණයකම රණවිරුවන් පිළිබඳ හා ඔවුන්ගේ කැපකිරීම් සම්බන්ධව විශාල වශයෙන් ලියා තිබුණි.
අප අනුරාධපුරය දුම්රිය ස්ථානයට ළඟාවනවිට සවස 5.45ට පමණ විය. එහිදී ජාතිය ගොඩනැගීමේ ඇමති එස්.එම්.චන්ද්‍රසේන මහතා ප‍්‍රමුඛ අනුරාධපුර ජනතාව දුම්රිය මහත් හරසරින් පිළිගත්හ. දුම්රියේ පැමිණි සියලු දෙනාටම කෝපි කේප්පයකින් සංග‍්‍රහ කිරීමටද අනුරාධපුර වැසියන් අමතක නොකළහ.
අනුරාධපුරයෙන් පිටත්ව මැදවච්චියට යළි ගමන් ඇරඹි ‘සහෝදරත්වයේ දුම්රිය’ මැදවච්චිය ළඟාවනවිට සවස 6.50 පමණ විය. එහිදී විශාල පිරිසක් රණවිරුවන් අප එන මඟ බලාගෙන සිටියේ තම නෑදෑයන් බැලීමට පැමිණෙන විලාසයකිනි.
අප මැදවච්චිය දුම්රිය ස්ථානයෙන් බැසගෙන අපේම සහෝදරයින්ගේ සැපදුක් විමසුවෙමි. අපගේ මේ කි‍්‍රයාවට ඔවුන්ගේ සිත් සතුටින් පිරීගොස් තිබුණි. මෙතෙක් ඔවුන් සිටි කි‍්‍රයාන්විත මානසිකත්වයෙන් මිදී අප සමග ඔවුන්ගේ දුක සැප බෙදාගත් හ.
අප මේ වනතුරු එකතු කරගත් ආධාර අප ඔවුන්ට ලබා දුන්නේ මුලු ශ‍්‍රී ලාංකිකයන්ගේ ප‍්‍රණාමය හා ගෞරවය එක්කරමිනි. ඔවුන් ඒ සියල්ල භාරගත්තේ හද පිරි සතුටිනි. අපසමග වැඩමකළ බෙංගමුවේ නාලක හිමියන් ප‍්‍රධාන මහා සංඝරත්නය පිරිත් දේශනාකර පිරිත් නූල් පැළදවීය.
ඉන් පසු අපි සියලුදෙනාටම කෘතගුණ දැක්වීමත් හැටියට ඔවුන් අපට රාතී‍්‍ර ආහාරය පිළියල කර තිබුණේ ඔවුන්ගේ නෑදෑයන් සලකනවා හා සමානවය.
සමුගැනීමට පෙර බෙංගමුවේ නාලක හිමියන් විසින් දකුණේ පාසල් සිසුන්, තරුණ, තරුණියන් ලියා එවූ ලිපි රණවිරුවන්ට ඇසෙන්නට කියවන්ට වූහ. ලිපි එකදෙක කියවන විට රණවිරුවන්ගේ දෙනෙත්වලින් කදුලු කඩා වැටිනි.
අපටත් එය දරාගත හැකි දෙයක් නොවේ. අපගේ නෙත්වලට කදුළු ඇතිවුනේද නිරන්තරයෙනි. සහෝදරත්වයේ දුම්රිය ගමනේ් සටහන අවසන් කරන්නට ද මට සිතුනේ ඒ එක් ලිපියක තිබූ නිර්මාණයකිනි. එය මෙසේය.
සතුරු බලමුළු පරාජය කරජාතියේ අභිමන් වඩාඉදිරියට යන නුඹේ සවිබලවැඩේවා නොදැනී විඩාඋපන් මවුබිම පෙරටු කරගෙනනුඹ වැදූ මවටත් වඩාපතන්නෙමි අයියන්ඩි නුඹ හට“ආයුරක්ඛන්තු ආවඩා”
සටහන - චමීර ඇල්ලදෙණියඡායාරූප - සමන්ත වීරසිරි