අපේ අය කවි ලියන්නේ සමාජය වෙනස් කරන්න- ඊ. එම්. ඩී. උපාලි

"මට ධ්‍යානගතවෙලා කවි ලියන්න වෙලාවක් තිබුණේ නෑ"
ඔහු දුවමින් කවි ලියන මිනිසෙකි.
"මට කවි ලියන්න තැනක් වෙලාවක් නෑ. මහ රෑ නින්දෙන් නැඟිටලා කවි ලියනවා. වාහනේ ඉඳගෙනත් කවි ලියනවා."
"කර්තෘ අඥානයි" කවි පොත් උපත ලබන්නේ ඒ ආකාරයෙනි.
"කර්තෘ අඥාන මගෙ දෙවැනි එකීළපැටි විය ගසා බසාදොර මුල්ලට උනේ අදයි"
ඔහුගේ කර්තෘ අඥාතයි කවි පොතේ එසේ සටහන් වී තිබිණි. ගණිකාවකගේ ජීවිතය දෙස සානුකම්පිත බැල්මක් හෙළන ඔහු, ඇයට ගොදුරු කරගන්නවුන් දෙස හෙළන්නේ දැඩි විරෝධයකි.
කර්තෘ අඥාතයි කවි පොතට උපත ලබා දෙන්නේ මේ දක්වා ම නාට්‍ය නිෂ්පාදකයකුª ලෙස අප හඳුනාගත් ඊ. එම්. ඩී. උපාලි ය. මෙතනින් මාරුවෙනු, පියාඹන අස්සයා, එව බලව, චර පුරෂ, වන තාරාවි ආදී සම්මානයට පාත‍්‍ර වූ නාට්‍ය රැසක නිෂ්පාදනයට පාත‍්‍ර වූ නාට්‍ය රැසක නිෂ්පාදනය ඔහු ය.
විවිධාකාර කාව්‍ය ආකෘති භාවිත කරමින් ඔහු කියන්නට උත්සාහ ගන්නා තේමා රැසකි. විටෙක ඔහු සමාජ අසාධාරණයක් හමුවේ තම කවිය කඟපතක් කරගනී.
තවත් විටෙක සොබා දහම් සෞන්දර්ය විඳින්නෙකි. විටෙක මවට බැදි ස්නේහය කියාපෑමට යත්න දරන්නේ ය. ඉතිහාසගත ශෝචනීය සිදුවීමක බරපතලකම කියාපාන්නට ඔහු දැරූ මේ උත්සාහය අපූරු ය. "පෙ‍්‍රාමිනියස් ගඩපි" නමින් ඔහු තම කවියට මැයක් යොදයි.
කොකේසස්ගිරි බෙයෙදේගිජු ලිහිණින්අක්මාව අමුවෙන් මකා දමද්දීත්මා හදේ ඇවිලුණේ නැමෙහෙම ගින්දරයක්83 ජූලි මාසේ තරම්
වචන විවිධාකාර ලෙස ස්ථානගත කරමින් විවිධ ආකෘති ඔස්සේ ඔහු තම ප‍්‍රකාශණ ඉදිරිපත් කරයි. ඔහු ඒ පිළිබඳ පවසන්නේ මෙවැනි කතාවකි.
"චිත‍්‍ර ශිල්පියෝ එක් එක් වස්තූූන් තැන් තැන් වල තබමින් විවිධ අරුත් මතු කරනවා. අකුරුවලින් ඒ දේ කරන්න පුළුවන් ද කියලා මට හිතුණා. වචන තැන් තැන්වල තියලා මම කරපු මේ දේ කවියක් ද නැද්ද කියන්න මම දන්නේ නෑ. මගේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කරන්න මම ඒක යොදා ගත්තා.
පිටසක්වළ ජීවින් නමැති කවිය ඔහු යොදා ගන්නේ යුද්ධය පිළිබඳ ඔහුගේ ආකල්පය හුවා දැක්වීමට ය. එහි වූ මේ පදපේලි තුළින් ඔහු පවසන දේ අපූරු යි.
"සෙත් පිරිත් හුය බැඳුණුමල් පිදූ අතින් ගිනි අවි රැගෙනයුද්ධානුස්සති භාවනාවෙන් සිත එකඟකොට"
ඔහු නිදහසේ තම කවියට ගලා යාමට ඉඩ සලසා ඇත්තේ ය. කවිය පිළිබඳ ඔහු කිසිඳු සීමාවකට, වාරණයකට කොටු වී නැත.
"කවිය නිදහස් වෙන්න ඕන. මට ඒ ගැන නිර්දේශ නෑ. අපේ අය කවි ලියන්නේ සමාජය වෙනස් කරන්න ඕන කියලා හිතාගෙන. සමහරු ගුරු කුලපිලට කොටු වෙලා කවි ලියනවා. කවි ලිවිය යුත්තේ එක් එක් සීමාවන්ට කොටු වෙලා නෙමෙයි. නමුත් අද අපේ තරුණ පිරිස් කවි ලියන්නේ ස්වයං වාරණයක් කරගෙන. මට නම් කවි ලියන්න ගුරු කුළ නෑ. ගුරුවරුන් නෑ."
කවිය පිළිබඳ තවත් විටෙක ඔහුගේ ආකල්පය මෙවැන්නකි.
"කවි ලියන එක අමාරුයි. මම කොතනින් දණ බිම ඇනගෙන ද දන්නේ නෑ. කවිය කියන්නේ පෙරේතකමින් . වචන භාවිත කරලා කරන්න ඕන දෙයක්.
ඔහු පෙම්බැඳ තිබුණේ කවියට පමණක් නොවේ. ඔහු සිය තරුණ වියේ සිට ම නෝරාට ද පෙම් බැන්දේ ය. එහෙත් නෝරාට බැඳි ඔහුගේ පෙ‍්‍ර්මය කාලයක් තිස්සේ ම ඔහුගේ හදවතේ නිදන්ගතව තිබුනි. නෝරාට බැඳි ඔහුගේ පෙම කළ එළි බසින්නේ ඔහුට පනස්වැනි විය සපිරුණු මොහොතක ය.
"මම නෝරාගේ ඇත්මවී මගේ හද බසට පෙරළීමි" ඔහු තෙපළයි.
හෙන්රික් ඉබ්සන්ගේ "ඒ Doll's House " නාට්‍ය "බෝනික්කිගෙ සෙල්ලං ගේ" නමින් ඔහු සිංහලයට පරිවර්තනය කරන්නේ ඔහු තුල නෝරාට බැඳි පෙ‍්‍ර්මය නිසාවෙනි.
"මගේ වචන නෝරාගේ මුවට නගන්නේ මම නෝරාට වැඩියෙන් ආදරය කරපු කෙනෙක් විදිහට මේක පරිවර්තනය කරන තවත් කෙනෙක් මෙහි සමාජ අර්ථය මූලික කරගන්න පුළුවන්. ඒත් මම මූලික කර ගත්තේ නෝරා. එහෙම වෙනස් අර්ථ කථන බිහි වෙන එක හොඳයි. මගේ හිතේ නෝරා ගැන චිත‍්‍රයක් තිබුණා. මම මේක පරිවර්තනය කළේ ඒ නිස යි. මහ නෝරා ගැන සංවාදයක යෙදෙන්න න වුණා.
එහෙම නැතිව මෙහි හතරවැනි පරිවර්තනය මම කළා කියලා වාර්තා තියන්න මට ඕන වුණේ නෑ. මම කළේ ඉබිසන් හරහා නෝරා ගැන ගනුදෙනුවක් කිරීම යි. මොකද ස්ති‍්‍රයට තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කරන්න බැරි තත්ත්වයක් පැවැති, දේශපාලනය, පල්ලිය, අධ්‍යාපනය හා වෙනත් සමාජ ආයතන ස්ති‍්‍රය නිහඩ කරලා තිබුණු වෙලාවක ඒ පිළිබඳව ඇය මුලින් ම කෑ හමුවේ ඉබ්සන්ගේ කට හඩින්."
බෝනික්කිගෙ සෙල්ලං ගෙයින් නොනැවතුණු ඔහු ප‍්‍රවිශ්ට වන්නේ නවකතා මාධ්‍යයට ය. ඒ ඔහුගේ "ළය විරේකය" නවකතාව තුළිණි. 2004 වසරේ ඩී. ආර්. විජයවර්ධන අනුස්මරණ සම්මානයේ දී මෙහි අත්පිටපතට කුසලතා සහතිකයක් හිමි විය. ඔහු එම අත්පිටපත තවදුරටත් සංවර්ධනය කර මුද්‍රණයෙන් එළි දක්වයි.
"මේ නවකතාව ළමා කාලේ දිහා හැරිලා බලපු වැඩිහිටියෙකුගේ අතීතාවර්ජනයක් . මේකට පාදකවෙලා තියෙන්නේ මගේ අම්මා.
නීතීඥ වෘත්තියේ නියැළෙමින් කාර්ය බහුල දිවියක්ගත කළ ද නාට්‍යයට, නවකතාවට, කවියට පෙම් බඳින්නට කාලය යොදා ගන්නට තරම් ඔහු දක්ෂයකු විය. කෙසේ වෙතත් ඔහුගේ කවිය පිළිබඳ කළ විචාර අතුරෙන් ඔහු වැඩියෙන්ම ඇලුම් කරන්නේ ඔහු ගේ බිරිඳගේ විචාරයට යි. අවසානයේ මම එය ලියා තබමි.
"ඔයාට කවි ලියන්න වෙලාව තිබුණට මට ඕවා කියවන්න වෙලාවක් නෑ.
නිවන්ති තිලකරත්න