උදේ කාන්තා විමුක්තිකාමියා හවසට බීරියට තඩිබානවා

වෑගල ඥානවිමල හිමි - මල්වතු මහා විහාරවාසී නියංගොඩ කුඹුරේගම ශ‍්‍රී ධර්මාලෝක මහ පිරිවෙන්පති
මේ ගත වෙන උඳුවප් මාසය කාන්තාවන්ට සුවිශේෂී කාල පරිච්ඡේදයකි. මෙහෙණි සසුන පිහිටුවීම, ශ‍්‍රී සංඝමිත්තා මහ රහත් මෙහෙණිය සිරිලක වැඩම කිරීම සිදු වූයේද මේ උඳුවප් මාසයේදීයි. නුතන කාන්තාවට බුදු දහම, සමාජය දී ඇති ගරුත්වය වටිනාකම පිළිබඳ කතා කිරීමට අද ධර්ම සභාවට වැඩම කරන්නේ මල්වතු මහා විහාරවාසී නියංගොඩ කුඹුරේගම ශ‍්‍රී ධර්මාලෝක මහ පිරිවෙන්පති වෑගල ඥානවිමල හිමිපාණෝය.
වර්තමාන සමාජය කාන්තා හිංසනය, ගෘහ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය, පිළිබඳ බොහෝ සේ කතා වෙනවා. එයින් අපට පෙනෙන්නේ කුමක්දෝ අසාධාරණයක් කාන්තාවට සිදු වී ඇති බවයි. එබැවින් මේ පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමට පෙර බුදුන් දවස කාන්තාවට තිබූ තත්ත්වය කෙබඳුද යන්න ඔබ වහන්සේගෙන් දැන ගන්නට කැමැතියි.
ඔබගේ මේ ප‍්‍රශ්නයට පිළිතුරු දීමට මත්තෙන් බුදුන් වහන්සේ පහළ වීමට පෙර සමාජයේ කාන්තාවට තිබූ තත්ත්වය පිළිබඳ අපේ අවධානය යොමු කළ යුතු වෙනවා.
ඒ සමාජයේ බමුණන් විසින් සැලකුවේ කාන්තාවක වී ඉපදීම පවා ශාපයක්, පාපයක් නිවසට සමාජයට විනාශයක් හැටියටයි. එදවස කාන්තාවගේ තත්ත්වය ඉතාමත් ඛේදජනක වී තිබුණා.
මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම් කිසිවක් ඇයට හිමි වී තිබුණේ නැහැ. උපන්ගෙයි මරා දමන ලද බිළිඳියන් ගේ ප‍්‍රමාණය කෙතරම් වන්නට ඇද්ද ? තම ස්වාමියා අකලට මිය ගිය කල්හි ඔහු ගේ සෑයට පැන බිරිය ද සිය ජීවිතය අවසන් කරගත යුතු තත්ත්වයක් තිබුණේ.
බුදුන් වහන්සේටත් එක පාරටම මේ තත්ත්වය වෙනස් කිරීමට නොහැකි වුණා. මන්දයත් ඉතා දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ ස්තී‍්‍රය පිළිබඳ ඉහත සඳහන් කළ ආකාරයේ ඛේදජනක තත්ත්වය මිනිස් මනසේ තැන්පත් වී තිබුණු නිසයි.
ස්තී‍්‍රය පවා ඇතැම් විට මේ තත්ත්වය මෙලෙසම පැවැතීමට රුකුල් දී තිබෙනවා. බුදුන් වහන්සේ ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් එකී තත්ත්වය වෙනස් කිරීමට උත්සාහ දැරුවේ කාන්තා නිදහස වෙනුවෙන් කතා කරන ලද ලොව පළමු දාර්ශනිකයා බුදුන් වහන්සේයි.
මවක් ලෙස, සහෝදරියක් ලෙස, බිරියක් ලෙස කාන්තාවට කෙසේ ගරු කළ යුතුද කෙසේ සැලකිය යුතුද වශයෙන් සමාජයේ නෙත් පෑදු බුදුන් වහන්සේ කාන්තාව ඉතා ඉහළින් අගය කළා.
සිද්ධාර්ථ කුමාරයා ඉපදී දින හතෙන් මහාමායා දේවිය මිය පරලොව ගියා. මාතෘ දිව්‍ය රාජයා වී ඉපදෙන්නේ මහාමායා දේවියයි.
දෙව්ලොව වැඩි මාතෘ දිව්‍ය රාජයාට ‘විජම් පිටකයෙන්’ ධර්ම දේශනා කරන ලද්දේ සිය මවට කරන උපහාරයක් ලෙසයි.
තමන් වහන්සේගේ සුළු මව වන ප‍්‍රජාපතී ගෝතමිය ගේ ඉල්ලීම පරිදි භික්ෂූණී ශාසනය පිහිටුවීම, සමාජයෙන් ප‍්‍රතික්ෂේප වූ පටාචාරා, රජ්ජුමාලා, කිසාගෝතමී වැනි ස්තී‍්‍රන්ට පිහිටවීම මේ අතර ඉතා වැදගත් වෙනවා.
බුදුන් වහන්සේ කාන්තාව අගය කළ තැන් කිහිපයක් සුත‍්‍ර නිකායේ සඳහන් වෙනවා. ‘මළ මිනියක් – මළ මිනියක් හා විසීම, මළ මිනියක් දෙව් දුවක හා විසීම, දේව පුත‍්‍රයෙක් දෙව්දුවක හා විසීම, දේව පුත‍්‍රයෙක් මළ මිනියක හා විසීම ආදී වශයෙන් පැහැදිලිවම ස්ති‍්‍රය අගය කර තිබෙනවා.
‘නකුල මාතා’ සුත‍්‍රය ද මේ සඳහා දැක්විය හැකි කදිම උදාහරණයක් ‘පතිවත – පතිනි වත’ උදාර මිනිස් ගුණයක් ලෙස සලකමින් ස්තී‍්‍රන්ට සමාජයේ සම තැන දීමට කටයුතු කර තිබෙන්නේ බුදුන් වහන්සේයි.
‘බිරිය නිතරම ස්වාමියාට කීකරුව අවනතව කි‍්‍රයා කරන නමුදු ස්වාමියා නිවසේ ඓශ්චර්යය බාර දෙන්නේ බිරියට. ඔහු ඇයට ගරු සරුව කතා කරයි. අවමන් නොකරයි. විශ්වාසය කඩ නොකරයි.
අභරණ සැරහුම් ලබා දෙයි. අන්න එහෙමයි සිඟාලෝවාද සුත‍්‍රයේ සඳහන් වෙන්නේ. මේවා විප්ලවකාරී අදහස් ලෙස අපට සැලකිය හැකි වන්නේ බුදුන් පහළවන කාලය හා සැසඳීමෙන්.
ඔබ වහන්සේ හිතනවද කාන්තාවට අද ඒ තත්ත්වය තිබෙනවා කියලා ?
අද තත්ත්වය ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්. අද ස්තී‍්‍රන්ට ගරු කරන සමාජයක් අපට දැක ගැනීමට අපහසුයි. මවුවරුන්ගේ දින, කාන්තා දින, ආදි වශයෙන් දින වෙන්කළාට ඒවා නිකම්ම දින විතරයි.
උදේට කාන්තා අයිතිය රකින්න කියා බෝඩ් එල්ලන සමහර පිරිමි දවස ඉවර කරන්නේ තමන්ගේ බිරියට තඩිබාලා. තරගකාරී සමාජ ආර්ථික දේශපාලන රටාවක් තුළ අම්මා, සහෝදරිය, බිරිය, දියණිය හඳුනන්නේ නැති තත්ත්වයක් උදා වෙලා.
වැඩිහිටි නිවාස අම්මලාගෙන් පිරිලා. වාණිජකරණය වූ සමාජයක ස්තී‍්‍රය හුදු වෙළෙඳ භාණ්ඩයක් බවට පත් වෙලා. ටයර් විකුණන වෙළෙඳ දැන්වීමක පවා ස්තී‍්‍රය පහත් ලෙස යොදා ගෙන. බලන්න කෙතරම් නොගැලපීමක් ද කියලා.
ටයර් සහ ස්තී‍්‍රය අතර මොකක්ද තියෙන සම්බන්ධය. ටයර් එකට ටියුබ් එකක් පෙන්නුවා නම් ඒක තව ගැළපෙනවා. රාග ගින්න හැම තැනම බුර බුරා ඇවිලෙනවා. මව සහෝදරිය දියණිය යැයි නොසලකමින් ඇතැමුන් හැසිරෙන ආකාරය පිරිමි සංහතියටම නිගාවක්.
හැබැයි අධ්‍යාපනය, කී‍්‍රඩා වගේ පැති වලින් කාන්තාව ඉදිරියට ඇවිල්ලා තියෙනවා. එහෙත් ප‍්‍රමාණාත්මක නෑ. ගැඹුරක් නෑ. කාන්තාවට කාන්තාවම නිග‍්‍රහ කරන තත්ත්වයක් අද ඇති වෙලා.
ඇතැම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල වැඩ කරන කාන්තාවන් මොකද කරන්නේ ? මෙහෙ කාන්තාව ගේ දුක, වේදනාව, පීඩනය ගැන ලියමින් ඡායාරූප ගත කරමින් පිටරට වලට පෙන්නා තමන්ගෙ මල්ල තර කර ගන්න එක විතරයි.
දුප්පත් පවුල්වල කාන්තාවන්ට දරුන්ට ටොෆි බෙදලා විතරක් දුප්පත්කම නැති කරන්න බැහැ. ගමට රටට විතරක් නෙමේ තුන් ලෝකෙටම ඇහෙන්න කෑ ගැහැව්වට දුප්පත් පවුල්වලට සත පහක උදවුවක් කරන්නේ නෑ.
සමහරු වහල් සේවයට කුඩා දරුවන් යොදාගන්නවට විරුද්ධව කතා කරනවා. ගෙදර ගිහින් බැලුවොත් ගෙදර වැඩට ඉන්නේ පොඩි ළමයි.
අපේ රටේ කාන්තාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සංවිධාන හා ඒ සංවිධාන වල කි‍්‍රයාකාරිනියන් ගේ කතා බහ සහ යෝජනා දෙස බලන විට නම් අපේ රටේ කාන්තාව කෙතරම් ඉහළ තලයක ඉන්න ඕනද ?.
එහෙම නම් මේ තත්ත්වයෙන් මිදෙන්නට පුරුෂ පාර්ශවයට ගත හැකි කි‍්‍රයා මාර්ග මොනවාද ?
මේ තත්ත්වයෙන් ස්තී‍්‍රය මුදවා ගන්නට කි‍්‍රයා මාර්ග රාශියක් ගත යුතු වන්නේ පුරුෂ පාර්ශවයටයි. පිරිමි කල්පනා කරන්න ඕනෑ තම මව දෙස, සහෝදරිය දෙස, දියණිය දෙස බලනා ආකාරයට අවට සමාජයේ සෙසු කාන්තාවන් දෙසද බැලීමට, පිරිමින් තමන්ගේ නෙත, මනස සංවර කර ගත යුතුයි. කාන්තාව යනු දැහැටි කූරු නොවන බව පිරිමි මතක තබා ගත යුතුයි.
කුකරි ක්ලාස් ගිහින් සහතික, ඩිප්ලෝමා, උපාධි ගත්තට, පොල් බෑයක් ගාන්න දන්නේ නැතිව පවුල් ජීවිතේ උසාවියෙන් ඉවර කරගන්නා අයත් ඉන්නවා. ඒ වුණාට ගත්ත සම්මාන ඇවිදිනකොටත් ඇඟේ හැප්පෙනවා.
මෙතැනදී කාන්තාව දුර්වල චරිතයක් ලෙස දැක මේ අරමුණ කරා යා නොහැකියි. අපි සරල අත්දැකීමක් ගෙන බලමු. බස් රථයක ගමන් ගන්නා කාන්තාවන්ගෙන් හතර දෙනෙකුගෙන් එක් අයෙක් කිසියම් ආකාරයක ලිංගික අතවරයන්ට ලක්වෙන බව මේ මෑතක පළ වී තිබුණා.
විශේෂයෙන් පාසල් දැරියන් පවා ඉතා උග‍්‍ර ලෙස මේ අතවර වලට ලක් වෙනවා. හවස ගමන් ගන්නා බස් රථ වල වැඩි පිරිසක් බී ගත්ත පිරිමි. ඉතිං මේ අයත් එක්ක ද අපි ස්තී‍්‍රය ආරක්ෂා කරන්න කතා කරන්නේ. නිරෝගී පිරිමි අය ‘ගැබිනි මවුවරුන්ට වෙන් කළ ආසනයේ පවා අසුන් ගෙන යනවා. ගැබිනි අම්මලා හිටගෙන යනවා.
කාන්තාවගෙ පැත්තෙන් ඔවුන් ගේ කි‍්‍රයා මාර්ග කෙසේ විය යුතු දැයි සඳහන් කළොත් ?
කාන්තාවන් මේ සඳහා දැඩි කි‍්‍රයාමාර්ගයක් ගත යුතු වෙනවා. තමන් විසින්ම වළ කපාගෙන එයට බැස තමන්ම පස් දාගන්න තත්ත්වයකට කාන්තාව අද පත්වෙලා.
විශේෂයෙන් යෞවනියන් තමන්ගේ විලාසිතා පිළිබඳ මීට වඩා සැලකිලිමත් විය යුතුයි. නිතර මවුපිය, ගුරුවර සෙවණේ කල් ගත කිරීමට කටයුතු කළ යුතු වෙනවා.
සිය කැමැත්තෙන් විනාශයට පත් වෙන තත්ත්වයක් නේ අද තියෙන්නේ. දින දෙකේ තුනේ සම්බන්ධතා මත පදනම් වී විවාහ වී පසුව මුළු ජීවිතයම කාලකණ්ණි කර ගන්නවා. දූෂණය වීම එකක්. දූෂණය කර ගැනීම එකක්. මේ තත්ත්ව දෙකම අද දකින්නට ලැබෙනවා.
ඒ නිසා කාන්තාව මීට වඩා අවදියෙන් සිටිය යුතු වෙනවා. අද පන්සලකට විහාරයකට දේවාලයකට ගියත් ඇතැම් තරුණියන් හැසිරෙන ආකාරය හරිම අප‍්‍රසන්නයි.
සමහරු පන්සලට අඳීන ඇඳුම නැවිලා වඳීන්නවත් බැහැ. මොකද අඟලේ රෙදි කෑල්ලක්නේ. ඒකත් දෙකට පළලා. සමහරු නාන්න යන ඇඳුම වගේ ඒවත් ඇඳගෙන පන්සලට එනවා.
බුදුන් ඉදිරියෙත් පෙම් කෙළි. මල් පූජා කරන්නෙත් මේ ප‍්‍රාර්ථනා සඵල කර ගැනීමට මිසක වෙන අරමුණක පිහිටා නොවේ. පෙම්වතියගෙ නම් අකුරු ගණනට හරියන්න මල් තියා පූජා කරනවා.
වයසට හරියන්න මල් තියා පුජා කරනවා. හදවතේ හැඩයට මල් අසුරා පූජා කරනවා. උත්තරීතර පිරිත් නූල පවා අද පෙ‍්‍ර්ම සංකේතයක් ලෙස පාවිච්චි කරනවා.
ඇතැම් තරුණියන් මෙසේ නූල් ගැටගසාගෙන ඉන්නේ තමන්ට පෙම්වතෙක් ඉන්නවාය කියා සංකේතාත්මකව පෙන්නුම් කිරීමට බව සමාජය දෙස විමසුම් ඇසින් බලන කළ පෙනෙනවා.
අද බොහෝ කාන්තාවන් සංස්කෘතිය දන්නේ නැහැ. ඉස්සර කාන්තාවන් දිහා බැලුවම සංස්කෘතිය කියාපානවා. ඒත් අද කාන්තාවන් බුදුන් වඳීන්නෙත් සන්ග්ලාස් දාගෙන. මේව සුපිරි පන්තියේ ඩල්සිලාට, රෝසිලාට. පිංකිලාට විතරයි අවසර තියෙන්නේ. ගමේ මැගිලින් ගේ රොසලින් ගේ දුවලට මේවා ඔට්ටු නෑ.
අපේ සංස්කෘතිය රැකගන්න කාන්තාවන්ගෙන් විශේෂ කැපවීමක් අවශ්‍යයි. විලාසිතා කිරීම අවශ්‍යයි. ඒත් අපේ සංස්කෘතියට ගැළපීම ඉතා අවශ්‍යයි.
කාන්තාවගෙන් මේ සමාජයට වැඩක් වේවිද ?
අද පන්සල් වල පවා පෝය දිනයට වැඩිපුරම දකින්න ලැබෙන්නේ සැදැහැවතියන්. පිරිමි පාර්ශවයට පෝය දිනටත් බැරෑරුම් රාජකාරි. ගමේ මරණාධාර සමිතියේත් බහුතරය කාන්තාවො.
සමෘද්ධි සමිතියේත් කාන්තාවො. මේ තත්ත්වය යටතේ නුතන කාන්තාව සමාජයෙන් පිටමං කළ නොහැකියි. පඩි නොලබා, නිවාඩු නොලබා, ගෙදර දොරේ දරුවන් ගේ ස්වාමියාගේ ඇය කරන වැඩ රාජකාරි ටිකම ගෙන බැලුවත් ඇය මේ සමාජයට කෙතරම් අත්‍යාවශ්‍යදැයි අපට පෙනෙනවා නේද ?.
සංවාද සටහන අයන්ති විතාන